Hoe kan ik een uitspraak doen over deze tijd? Alsof ik genoeg andere tijden gekend heb.
Wanneer ik luister naar de verhalen van vroeger, hoor ik een beschrijving van een tijd die verschilt van nu. Dat wil zeggen: de ervaringen verschillen. Hoewel bij lange na niet álle ervaringen. Een gros van zaken is nagenoeg hetzelfde gebleven. Je zou dit de ‘fundamentele zaken’ kunnen noemen. Denk aan naastenliefde, behoefte aan (sociaal) contact en erkenning. Zo komen we al snel bij de basale menselijke behoeftes aan.
Ik denk graag met u na over wat en op welke manier veranderd is over de jaren heen. Zijn er nieuwe kernwaarden bijgekomen? Is er dus een toename in zaken die als belangrijk worden gezien? Of hebben juist de fundamentele(re) zaken een nieuwe lading gekregen? Zijn deze ‘oude waarheden’ bijgesteld?
Een ding lijkt mij zo goed als zeker: onze gedachten over de veranderbaarheid van elke ‘deze’ tijd is constant. Wacht even, nog eens de zin opnieuw lezen. Ten alle tijden hoor je men praten over de kenmerken van deze tijd. Positief, en dikwijls negatief. Komt dit voort uit onze basisbehoefte om in beweging te blijven? En hoe waar zijn de veronderstellingen dat jeugdigen enorm veranderbereid zijn, terwijl mensen op leeftijd als conservatief worden bestempeld?
Kortom: het verlangen om te verbeteren lijkt constant aanwezig. Plus, men blijft tijden vergelijken met eerdere tijden. In politieke verkiezingstijden vliegen de “het moet anders” je om de oren. Deze weinigzeggende uitspraak doet in ieder geval een beroep op dit verlangen om te veranderen.
Wat we daadwerkelijk willen veranderen lijkt klinkklaar. Toch wenst de meerderheid dat deze veranderingen worden gerealiseerd door anderen. Ver-ander-en. Letterlijk het laten gebeuren van wat bij de ander wellicht wel is; in potentie of zichtbaar.
De wip tussen in beweging komen en blijven bij wat nu is, lijkt steeds op en neer te gaan. Zoals met alles verschilt ook dit van persoon tot persoon. Is men daadwerkelijk tevreden met wat hij/zij heeft, kan alsnog worden gekozen dit te veranderen. Hier sta ik graag uitgebreider bij stil. Want hoe – relatief – tevreden zijn we? En in hoeverre zijn we (meer) gericht op continue verbetering? Om tenslotte ons af te vragen wat dit doet met onze tevredenheid. Daarmee lijkt de simplistische cirkel rond.
Dit schrijvende rijst bij mij een laatste vraag op: in welke mate kenmerkt deze tijd zich door meer en vaker na te denken over hoe we ons leven leiden? Hoewel deze vraag uitnodigt om daar weer over te gaan nadenken, is er ook de keuze om iets anders op te zoeken. Hoe dan ook; het ga je (vaak) goed.
Vind ik leuk
Over Martijn van Dijk
Docent/coach Pedagogiek - sportfanaat - Fenomenologisch onderzoek