Fontys_levering_definitief_BASE_23_20150917Het is maandagochtend 9 november en ik ben bij Fontys in R1. Waar vroeger het boekenwinkeltje zat is nu een creatieve ruimte. Of liever gezegd twee ruimtes: een Fire en een Wire. De Fire-room is bedoeld om creatief los te gaan en te brainstormen met funky verlichting en funky meubilair. En de Wire-room is met het traditionele TL-licht en degelijk (doch hip) meubilair een mooie plek om al die creatieve ideeën constructief uit te werken.

Ik ben in de funky Fire room met twee collega’s. Niet mijn Dienst M&C collega’s, maar mijn Fontys Educational Designer-collega’s Erik en Jochem. We zijn bezig met een opdracht voor Fontys Hogeschool Bedrijfsmanagement, Educatie en Techniek (FHBEnT). Gerard Lenssen heeft ons gevraagd om invulling te geven aan een dag waarin ‘de toekomst van Fontys’ centraal staat. Medewerkers en studenten uit de verschillende OC’s en IMR’s van FHBEnT gaan samen nadenken over Fontys in 2020. Aan de slag met de why, how & what. Vrij vertaald: De blik vooruit, waartoe zijn wij als Fontys op aard?

zakendoen-grote-droomZo filosofisch en dromerig als die opdracht klinkt, zo concreet wordt de invulling. Op het whiteboard verschijnen termen als koffer vullen en kijkdoos maken. En eigenlijk vind ik dat wel grappig. Ironisch. Want gek genoeg voel ik me op dat moment daar in die Fire room zelf net een ‘kijk-doos’, in de letterlijkste zin van het woord. Ik hang in een zitzak en kan alleen maar kijken, luisteren en een beetje de samenvatting wegtikken terwijl Erik en Jochem een levensgroot whiteboard vullen met grootse ideeën.

Ik moet het even laten bezinken merk ik. De snelheid waarmee ideeën en gedachten door Erik en Jochem verwerkt worden vind ik heftig. Er worden meteen een aantal belangrijke beslissingen genomen en eigenlijk is dat ook wel fijn. De knoop kan maar doorgehakt zijn. Ik denk nog wel even: Zou ik mezelf niet uit die zitzak moeten hijsen en me actiever moeten mengen in het gesprek? Mijn kennis delen? Maar ik bedenk me. Het hoeft niet, het is niet nodig. Het vuurtje brandt al. Er ontstaat iets moois.

En die vrijdag de 13e is het zover. Ik heb er zin in. Met een stapel Linda magazines (thanks collega’s) sjouw ik het lokaal binnen. Ik ben wel een beetje zenuwachtig. Hoe zouden de mensen reageren op de creatieve werkvormen? Wat gaat er loskomen? Directeur Gerard is die dag in de lead. Erik licht de werkvormen steeds toe en bewaart de rust. Jochem en ik zijn de silent sidekicks. Dat betekent dat we Erik of Gerard kunnen aanvullen waar nodig, maar dat wij verder niets gaan invullen of sturen. Ook zijn we niet van de materialen uitdelen, de catering of het verschuiven van de stoelen. De groep moet alles zelf doen. We zijn alleen toeschouwers. Erik bevestigt dat nog even met een kleine glimlach als ik toch lichtelijk dwangmatig wat stoeltjes in een kring wil schuiven. Dit is duidelijk nieuw voor mij.

IMG_9149

En mijn god, wat ik vind ik het moeilijk. De eerste opdracht is bezig en ik loop rond. Ik hoor flarden van gesprekken en vragen waar ik direct op in wil springen. Maar ik houd mijn mond en loop verder. Dit is niet mijn proces, dit is het proces van de studenten en medewerkers van FHBEnT. En dat proces loopt goed. Want wat worden er prachtige dingen opgeleverd. Ik ben zo gruwelijk trots op de kijkdozen die gecreëerd zijn rondom de vraag hoe de FHBEnT student eruit ziet na vier jaar studie. En vervolgens worden er ook vijf koffers gevuld met mooie ideeën rondom de vraag wie ze daarvoor nodig hebben.

De Linda’s zijn er beroerd aan toe aan het einde van de dag maar de Why, How en What voor FHBEnT staat. Een prachtige visie en tal van concrete ideeën! De opmars van Fontys2020. Met een goed gevoel sta ik aan de borrel. Ik ben trots op mijn collega’s en onze studenten. En ook op Gerard die hiervoor de ruimte creëert en zijn mensen de toekomst van FHBEnT mee laat bepalen.

En ik weet niet of het aan het biertje ligt, of aan het feit dat ik de hele dag naar zulke mooie en inspirerende verhalen heb geluisterd, maar ik heb ineens een moment van bezinning. Ik ben als communicatieadviseur altijd bezig met advies hier en advies daar. Met kennis delen. Praten, schrijven en overtuigen. Waarom eigenlijk? Na vandaag zie ik dat het veel meer oplevert als je mensen tools aanreikt waarmee ze zelf tot inzichten kunnen komen. “De (communicatie)professional anno nu moet geen adviseur of kennisbank meer zijn, maar een coach, inspirator en verbinder”. Het is onderwerp van gesprek op elk communicatiecongres op dit moment en ik roep het zelf ook al een hele tijd. Maar na vandaag valt eindelijk het kwartje. Ik ga een aantal dingen anders aanpakken. Wordt vervolgd.

FavoriteLoadingVind ik leuk

Over Renske Nieuwpoort

Communicatieconsultant bij Fontys dienst M&C en Fontys Educational Designer.