Ik heb het nooit precies geteld, maar ik schat dat ik voor mijn werk zo’n 40 landen heb bezocht. Of het daaraan ligt, weet ik niet, maar ik ben al heel mijn leven gefascineerd door grenzen. Wat is het dat me zo boeit? Het feit dat een op het eerste gezicht tamelijk willekeurig getrokken (en in deze tijd en contreien vooral fictieve) lijn ervoor zorgt dat de gebieden aan weerszijden van die grens enorm van elkaar verschillen.
Niet zelden zijn het letterlijk twee gescheiden werelden.
Wat ook fascinerend is aan grenzen: als je ze overschrijdt en vanaf ‘de andere kant’ naar jezelf of je eigen positie kijkt, zie je plotseling heel andere dingen. Je ziet wat er misgaat en beter kan/moet. Maar je ziet ook dat ‘je eigen waarheid’ minder absoluut is dan je wellicht altijd dacht. Die ander ‘heeft ook best een punt’.
Een change of perspective kortom maakt het makkelijker voor twee partijen om dichter bij elkaar te komen.
Ook als bestuurder ben ik ze meer dan eens tegengekomen in organisaties. De grenzen zelf en de vaak levensgrote verschillen tussen beide kanten van die grens.
In organisatiejargon noemen we dit ook wel verkokering. Het is een van de verschijnselen waar ik graag korte metten mee maak. Weinig is immers zo zonde en frustrerend als wanneer een grens verhindert dat we elkaar opzoeken. Dat we elkaars kracht en expertise benutten.
Dat we onszelf als organisatie sterker maken, kortom.
Daarom ben ik ook zo trots dat Fontys een voorloper is op het vlak van authentieke leer- en onderzoekomgevingen. Professionele werkplaatsen, social labs en nog veel meer van dit soort initiatieven op het grensvlak van school en beroepspraktijk: het zijn stuk voor stuk voorbeelden van grensoverstijgend samenwerken. En het mooie is dat het niet alleen verkokering tegengaat. Nee, het levert juist iets extra’s op.
Meerwaarde, letterlijk.
Vandaar ook de term: grensoverstijgend in plaats grensoverschrijdend.
Want door de grenzen te overschrijden – in dit geval de grenzen tussen onderzoek en onderwijs, maar ook die tussen school en beroepspraktijk – stijgt de kwaliteit van ons ‘product’. Student, docent, onderzoeker en professional: allen leren ze van én met elkaar. Het gevolg? Ons onderwijs wordt er beter van, ons onderzoek wordt er beter van, en ja ook het werkveld wordt er beter van.
Misschien nog wel het belangrijkste: de maatschappij wordt er beter van.
Voor een publieke kennisinstelling in het hart van drie dynamische regio’s is dat een groot goed.
Op 28 maart vindt er een boeiend congres plaats binnen Fontys, georganiseerd door het WIN- en Social Labs-project. Ik mag daar ook een bijdrage aan leveren. Weet je wat ik echt mooi zou vinden? Als ik die middag niet alleen maar uitleg hoe ik de toekomst van authentieke leeromgevingen binnen Fontys zie, maar ook kan vertellen hoe de mensen binnen Fontys daartegen aan kijken – studenten, docenten, en onderzoekers. En dus luidt mijn vraag aan jullie:
Laat mij in een reactie hieronder weten wat voor jou het belang is van grensoverstijgend samenwerken.
Als je je dan ook nog aanmeldt voor het congres, kunnen we er op 28 maart verder over praten.
Ik kijk er in elk geval naar uit!
Vind ik leuk
Over Joep Houterman
Joep Houterman (1962) is sinds 1 maart 2020 voorzitter van het College van Bestuur. Hij is sinds 1 augustus 2018 lid van het CvB. Binnen het CvB is Joep verantwoordelijk voor de strategie, cultuur & organisatie. Ook internationalisering, audit, veiligheid en governance vallen onder zijn verantwoordelijkheid. Daarnaast heeft Joep de instituten in de domeinen Educatie en Mens & Maatschappij onder zijn hoede. Hij vertegenwoordigt Fontys in de regio's Eindhoven en Den Bosch en op landelijk niveau. Joep is een ervaren onderwijsbestuurder. Voordat hij bij Fontys begon, was hij vice-voorzitter van het College van Bestuur van 'groene kennisinstelling' Aeres. Daarvóór was hij onder meer directeur bij Nuffic en manager/directeur bij Stoas Groep. In 1987 rondde Joep zijn studie zoötechniek (tropische veehouderij) af aan Wageningen Universiteit.