Martin Haring is docent ondernemerschap, karaoke specialist en een levend kunstwerk. Hij is speels, amicaal en verrast en shockeert anderen graag. Sinds maart dit jaar noemt hij zichzelf Dr. Martin. Hij promoveerde toen op sociale netwerken bij studentondernemers. Wie is Martin Haring en wat beweegt hem om te doen, wat hij doet?

Nieuwsgierige types XVI: Martin Haring (60): docent ondernemerschap, karaoke specialist, doctor in ondernemerschap en levend kunstwerk

Wie is Martin Haring en wat beweegt hem? Ik ken Martin van bijeenkomsten rondom ondernemerschapsonderwijs en-onderzoek. Martin zorgt altijd voor een levendig en speels element bij dit soort bijeenkomsten. En welkome verrassing in een omgeving waarin mensen zichzelf en hun onderzoeksthema redelijk serieus lijken te nemen.Tot mijn verbazing kwam ik Martin in september 2018 opeens tegen in een Drents bos, tijdens een festival dat ik wel vaker heb genoemd in mijn blogs. Afgelopen september zagen we elkaar weer in het bos en mocht ik hem alles vragen over zijn nieuwsgierigheid.

Wat betekent nieuwsgierigheid voor jou?

Uit je comfortzone komen. Dat je je gebied uitbreidt. Je wereld verbreedt en groter maakt. Uit je afgebakende omgeving komen en in contact komen met de buitenwereld en andersdenkenden.

Op welke manier ben jij nieuwsgierig?

Ik denk dan meteen aan Arnon Grunberg. Voor mij is hij de belichaming van nieuwsgierigheid. Arnon deed een oproep voor personen die wilden fungeren als levend kunstwerk. Door zijn teksten te vereeuwigen op het lichaam van mensen wil hij zijn teksten langer laten bestaan dan mogelijk. Ik was meteen gecharmeerd van dit idee. Ik vond het zo’n goed idee, dat ik mijn lichaam wel wilde laten lenen voor een tatoeage.

Arnon Grunberg en Martin met zijn Arnon Grunberg tattoo op zijn arm.

Wat betekent deze tekst: ‘Wat smaakt er heerlijker dan de laatste zonde?’ voor jou?

Deze tekst is een keuze van Arnon Grunberg. Ik had zelf al een paar zinnen uitgekozen, toen hij vroeg of ik wat input wilde geven over mijn leven. Op basis van deze tekst koos hij zelf een aantal teksten die volgens hem pasten bij mijn leven. Ik vond zijn keuze zo goed. Er zitten zoveel kanten aan deze vraag. Het is niet eenduidig te verklaren. Het maakt mensen nieuwsgierig.

Wat mij aanspreekt aan Arnon’s nieuwsgierigheid is dat hij zich probeert te verplaatsen in de ander. De motieven en de idealen van de ander aanhoren zonder de ander te veroordelen, ook al heb je misschien wel een oordeel over die standpunten.  Net als dat de interviewer Louis Theroux doet. Zijn open manier van luisteren en oordeel uitstellen en een verhaal zoeken achter de daden vind ik erg interessant.

Embedded projects en waarheidsbevinding

Arnon Grunberg doet aan embedded projecten. Zo ging hij een week lang een gesloten inrichting in voor research. Eén van TBS-patiënten vertelde hem: het is niet moeilijk om hier te komen. Je hoeft alleen maar iemand dood te maken. Hoe kan je zo iemand begrijpen? Door in de situatie te gaan. Zo kan je aan waarheidsbevinding doen. Want wat is nou de waarheid? De waarheid bestaat niet.

Bij pedofilie hebben we gelijk een waarde-oordeel. Hoe kan je een pedofiel toch in zijn waarde laten, terwijl je wel het machtsverschil en de daad veroordeelt, maar niet de persoon? Moet je een pedofiel beoordelen op de neiging of op de daad? Ik ontkom er niet aan om het te veroordelen. Maar gevoelens wil en kan ik niet veroordelen. Zelf kan je het niet bevatten en denk je: hoe komt iemand ertoe? Daar ben ik nieuwsgierig naar.

Je zit vol met vooroordelen als persoon. Of je het wilt of niet, je betrapt jezelf er toch weer op dat het heel moeilijk is om open en zonder waardeoordeel te kijken. Je moet niet op de man spelen, je moet kritiek wel kunnen uitspreken maar los van de persoon. Die scheidslijn vind ik lastig om te maken.

Het proefschrift van Martin

In je proefschrift bedank je jouw moeder voor jouw enorm positieve kijk op het leven en het vertrouwen in de mensheid. Je schrijft dat je van haar leerde dat in principe alle mensen goed zijn en goede intenties hebben. En dat je deze houding nog steeds aanneemt, ondanks het feit dat jullie in de loop van de jaren beiden op de harde manier hebben geleerd dat dit niet altijd klopt. Deze dankbetuiging maakte mij nieuwsgierig. Kan je hier meer over vertellen?

Mijn moeder gelooft in onvoorwaardelijk vertrouwen. Rond mijn achttiende of twintigste merkte ik dat ik niet iedereen kon vertrouwen, dat is best laat. Iemand had mij een baan beloofd, maar kon die belofte niet waarmaken. Op dat moment voelde dat voor mij aan als een slag in mijn gezicht. Voor die ervaring was ik net als kinderen, ik had geen filter. Kinderen zijn vol vertrouwen ze zien geen gevaar.

Na deze ervaring heb ik mijn vertrouwen bijgesteld. In vertrouw in principe iedereen, maar houd een slag om de arm. Ik moet eerst onderzoek doen of iemand te vertrouwen is. Ik heb nu toch een bepaalde reserve. Het kan zijn dat je iemand in je hart sluit en hem omarmt en dat hij je vervolgens laat vallen. Misschien niet vanuit een slechte intentie, maar omdat hij zijn eigen hand heeft overspeeld of mogelijkheden heeft gezien om te manipuleren en iemand voor zijn karretje te spannen.

Mijn moeder is door haar onvoorwaardelijke vertrouwen in een depressie gekomen. Ze leende iemand 50.000 euro. Die persoon bleek gokverslaafd te zijn. Dit heeft haar wereldbeeld veranderd. Wanneer je niet kan aanpassen aan de realiteit, kan je een enorme klap oplopen. Ik ben nieuwsgierig of mensen mijn vertrouwen waard zijn of dat ze het misbruiken voor hun eigen gewin. Als iemand mijn vertrouwen misbruikt, ziet hij/zij dat niet altijd zo. Ik heb in zo’n geval ook wel eens gehoord dat ik gewoon te veel ruimte gegeven heb en dat de persoon in kwestie daar gewoon gebruik van heeft gemaakt.

We spraken al kort over jouw jeugd. Welke fascinatie heb jij sinds jouw jeugd?

Vanaf mijn jeugd voel ik mij gedwongen om het podium te beklimmen. Ik ben een extravert persoon. Het liefst sta ik op een groot podium mijn wereldbeeld te verkondigen aan de hele wereld. Ik had ook al jong een fascinatie met rocksterren zoals Freddie Mercury die zei: “The bigger The better, in everything”. Door deze fascinaties voor het podium en muziek ben ik karaoke specialist geworden. Ik wil mensen nieuwsgierig maken en shockeren. Daarom vind het leuk om doctor in ondernemerschap te zijn EN karaoke specialist.

Vijf jaar geleden, in oktober 2014, trad ik voor het eerst op in Berlijn voor 2000 man tijdens de wekelijkse open air karaoke in Mauerpark [in Berlijn]. Dit werd mijn fascinatie, ik treed sindsdien vijf keer paar jaar op in Mauerpark. Mijn vrouw vraagt me dan. Kan je dat nou niet doseren? Ik denk dan, ja maar volgend jaar kan het over zijn. Ik wil nu optimaal genieten. Ik wil het moment pakken.

Je bent een breed geïnteresseerd persoon: je werkt met ondernemende studenten, hebt een proefschrift geschreven over sociale netwerken van studentondernemers, organiseert karaoke activiteiten, je treedt op in Berlijn en bent sinds kort een levend kunstwerk. Wat is de rode draad voor jou in deze activiteiten?

Met mijn promotieonderzoek wilde ik bewijzen dat ik dat trucje ook kan. Mensen kenden mij als karaoke specialist, als iemand die speelt. Ik speel, mijn hele leven lijkt uit spelen te bestaan. Maar je kan me ook serieus nemen. Er zitten meer kanten aan Martin Haring. Ik wil mensen uitdagen om nieuwsgierig te zijn naar Martin Haring. Wat beweegt hem?

Hoe herken jij nieuwsgierigheid bij anderen?

Door de vragen die ze stellen. En of ze überhaupt vragen stellen. Doordat ze zich aan je toevertrouwen. Het idee van ik spring vanaf een verhoging en mijn vader vangt mij op. Wanneer ze durven mee te gaan, als iemand ze uitnodigt iets te doen, wat ze nog nooit hebben gedaan. Dat ze zich durven over te geven aan het onbekende.

Wat is jouw favoriete manier om nieuwsgierigheid bij anderen te prikkelen?

Bijvoorbeeld door personal branding. Ik vraag studenten een persoonlijk object mee te nemen. Ik vraag ze te vertellen waarom dit voorwerp zoveel waarde voor hen heeft. Dit prikkelt andere studenten om door te vragen.

Minor Management en Creativiteit aan de Hogeschool van Amsterdam

Bij de minor management & creativiteit daag ik studenten uit om uit hun comfortzone te komen door hun levensloop te delen. Ik of een collega maken een levenslijn met tekeningen. We geven het goede voorbeeld door ons kwetsbaar op te stellen. Wanneer ze een goed voorbeeld hebben, en wij daarmee een veilige omgeving creëren vertellen ze meer. De studenten moeten niet het idee krijgen dat ze afgerekend worden op wat ze denken of gedaan hebben.

Je kan nieuwsgierig naar iemand zijn, maar door een opmerking kan de ander afgestoten worden. Ik ben zo extravert dat mensen soms door mij dichtklappen. Wanneer iemand zich voor je afsluit leer je hem niet meer kennen. Wat dat betreft leer ik nog steeds.

Welk verband zie jij tussen nieuwsgierigheid en netwerken?

Als je niet geïnteresseerd bent in een ander ben je niet in staat om een netwerk op te bouwen. Je moet werkelijk willen weten: wat houdt jou bezig, waar wordt je warm van, waar ben je bang voor? Wanneer je dingen durft te vragen aan een ander, dan kun je je netwerk vergroten en nieuwe vriendschappen opbouwen. Ik ben erop uit om langdurige vriendschappen op te bouwen. Ook op het werk. Sommige mensen willen dat niet, dat betekent voor mij dat ik ook deze wens moet respecteren en een andere manier moet vinden om samen te werken.

Wat is de grootste maatschappelijke uitdaging waar we voor staan?

Dat mensen contact met elkaar hebben; fysiek contact. Mensen hebben nu veel contact via internet, social media. Het is een uitdaging om contact te blijven houden. Kinderen buiten te laten spelen, contact te hebben met moeder aarde. Ik heb een kleinkind. Ik hoop straks een rol in haar leven te kunnen spelen. Op school hoop ik ook studenten te helpen beter met elkaar te connecten.

Heb je tips om beter te connecten?

  1. Je moet niet over maar met mensen praten. Tot 150 man valt roddelen tegen te houden, bij een groter aantal mensen valt het niet meer te beheersen. Daarom is het beter wanneer we in niet te grote units met elkaar samenwerken. Een leider kan ook een rol hebben: bijvoorbeeld door zelf het goede voorbeeld te geven. We moeten durven elkaar aan te spreken en door te vragen naar elkaars motieven. Dit vraagt om moed.
  2. Elkaar complimenteren. We zijn te karig met complimenten geven, successen te vieren, schouderklopjes te geven. Het gebeurt gewoon te weinig.
  3. Er moet meer geknuffeld worden. Ik heb dit niet van huis uit meegekregen. Dat heb ik tijdens mijn studie op de Pabo geleerd. Dit is lastig met het oog op de me-too discussie. Anderen moeten namelijk ook gerespecteerd worden als ze daar niet van gediend zijn.

Het is mij wel vaker overkomen dat ik binnen iemands comfortzone ben gekomen en dat mensen de band met me hebben verbroken. Iedereen heeft zijn eigen comfortzone. We moeten voorzichtig zijn in onze aannames over wat iemand aankan. Zorg dat je vooraf iemand beter leert kennen.

Ik maak de afstand zelf graag klein. In het onderwijs winnen we het meest wanneer we de afstand tot de student klein maken. Laten we elkaar uitdagen; ook collega’s.

Knuffelen

Ik herken de behoefte van Martin aan oprechte interesse en een diepere connectie met anderen. Ik ben geraakt door zijn opmerking over knuffelen. Ik ben me er al een paar jaar van bewust dat ik het krachtig en mooi vind wanneer mensen een oprechte knuffel geven en kunnen ontvangen. Ik zou willen dat het mij wat natuurlijker afging. Ik knuffel mijn kinderen en partner ongeveer plat. Maar buiten hen heb ik niet zo geleerd om de fysieke nabijheid op te zoeken. Ik kan er zelfs van schrikken. Ik weet dan niet goed hoe ik moet reageren: hoe lang, hoe stevig, hoe dichtbij? Ik voel me onhandig en ben bang dat ik iemand anders ongemakkelijk laat voelen. Toch begint mijn kring met mensen die ik knuffel langzaam te groeien. Soms doe ik het zelfs spontaan bij vreemden die mij raken met hun verhalen of mooie vragen. Ik vraag anderen altijd even of ze het okay vinden dat ik ze een knuffel geef. Een oprechte knuffel voelt voor mij altijd als een cadeautje.

Veiligheid verkleint de afstand en verbindt

Martin wil dat mensen echt connecten; echt contact met elkaar hebben, oprecht geïnteresseerd zijn in elkaar. Dat mensen uit hun comfortzone komen en groeien. Dat we elkaar zonder te veroordelen bekijken. Dat we elkaar complimenten en feedback durven te geven. En dat we elkaar meer gaan knuffelen; de fysieke afstand kleiner maken.

Martin heeft het, in mijn ogen, over een samenleving waarin we ons veilig(er) voelen. Wanneer we ons veilig voelen staan we meer open voor anderen, voor nieuwe ervaringen, voor nieuwe informatie, zienswijzen en gevoelens en andersom. Een mooi streven: een veilige(re), meer nieuwsgierige, vriendelijke en inclusieve samenleving.

Hoe veilig voel jij je?

Hoe veilig voel jij je om op een open, nieuwsgierige wijze naar de wereld, gebeurtenissen en anderen te kijken zonder iets of iemand direct te veroordelen? Ik hoor het graag van je. Reageer hieronder via de comments of mail me: danae.bodewes@fontys.nl

FavoriteLoadingVind ik leuk

Over Danae Bodewes

Onderzoeker bij Lectoraat Business Entrepreneurship Thema's: ondernemerschapsonderwijs, nieuwsgierigheid, informeel en non-formeel leren. Hoe ziet een leven lang nieuwsgierig eruit? In een reeks portretten genaamd Nieuwsgierige Types geef ik de komende maanden een gezicht aan nieuwsgierigheid, ondernemendheid, informeel en non-formeel leren. Ter voorbereiding van mijn nog te publiceren boek over nieuwsgierigheid interview ik personen van verschillende achtergronden en leeftijden over hun nieuwsgierigheid, fascinaties en hoe deze bijdragen aan hun ondernemendheid.