“Wat is de reden dat je die kamer zo getekend hebt?” Op zijn gezicht verschijnt een twijfelende blik. Met zijn hand wrijft hij door zijn blonde piekhaar.
“Omdat het zo hoort. Het is onlogisch een badkamer op zolder te hebben, toch?”
“Oké, dus als je nu een ideaal huis mag tekenen en je laat los hoe dingen horen of normaal gesproken eruit zien, hoe ziet dat huis er dan uit?” Ik pak de pen en nodig hem uit een nieuwe tekening te maken.
Hij tekent een scheef huis, met allerlei kamers en “chill-plekken”. En een badkamer op zolder. Hij schrijft bij iedere kamer op wat het doel ervan is. Terwijl hij tekent, bijt hij op zijn lip. Af en toe is hij even stil, wrijft weer door zijn haar en gaat dan verder.
In zijn tekening zie ik dingen terugkomen die hij de afgelopen weken over zichzelf ontdekt heeft; dat hij houdt van symmetrie, de kleuren zwart en wit, dat orde en netheid belangrijk voor hem zijn, evenals het contact met zijn familie en vrienden. En dat er vooral veel van alles is. Ook dat kenmerkt hem.
Met een glimlach legt hij de pen weer neer.
“Hoe is het om dit huis te tekenen?” vraag ik hem.
“Tof! Dat alles gewoon kan en dat ik het helemaal zelf mag vormgeven!” Zijn ogen stralen.
“En hoe komt het dan, dat als je de opdracht krijgt jouw ideale huis te tekenen, je eerst dit huis tekent?” Ik wijs naar de tekening links.
“Ja, ik ben wel iemand die de dingen doet zoals ze horen of wat normaal is. Of wat anderen van mij verwachten.” Later vertelt hij mij dat dit ook deels de reden is dat hij met zijn twee eerdere studies gestopt is. Hij koos voor wat zijn ouders van hem verwachtten en wat populair was in zijn vriendengroep. Helaas bleken die keuzes beter bij zijn omgeving te passen dan bij hem.
”In welk huis zou je het liefste wonen?” Zonder aarzeling wijst hij meteen naar de rechter tekening. “Deze natuurlijk, super cool. Wel een beetje apart, maar vooral cool!”
Ik vind het zo’n mooi en herkenbaar voorbeeld van hoe wij als mens geneigd zijn te doen wat iedereen doet. Omdat het hoort of ‘normaal’ is. Of misschien stiekem omdat we bang zijn voor de afwijzing als we het anders doen. Het linker huis is inderdaad een huis zoals de meeste huizen eruit zien; beetje dertien in een dozijn. Het rechter huis is uniek. Of zoals de student zegt ‘apart’. Maar dat is hij ook; ‘een beetje apart, maar vooral cool’, net als ieder ander. Uniek en apart.
Laten we vooral die eigenheid bij onze studenten koesteren en stimuleren. Laten we ze aanmoedigen van binnenuit te creëren in plaats van iets te maken wat in externe vormen en verwachtingen past. Laten we studenten de ruimte geven anders te mogen zijn. Zichzelf te zijn. Omdat ze dan op hun allermooist zijn.
Vind ik leuk
Over Linda Toonen
Sinds 2012 ben ik als docent werkzaam bij Fontys. Eerst bij de opleiding Toegepaste psychologie en momenteel werk is als coach bij het Empower TEC programma. Het is mijn passie om onderwerpen als mentaal welzijn en veerkracht in het onderwijsprogramma te integreren. Ik geloof dat ieder mens een unieke bijdrage heeft waarmee hij de wereld een beetje mooier kan maken. Hoe meer veerkracht hij heeft of ontwikkelt, hoe gemakkelijker het proces van het manifesteren van die unieke bijdrage verloopt. Met veel plezier begeleid ik studenten hierbij.