Een tijdje geleden gaf ik een workshop over duurzame inzetbaarheid van medewerkers. Over hoe je binnen je organisatie kunt onderzoeken hoe het gesteld staat met de werkbelasting, vitaliteit en employability van je medewerkers. Want, zoals Richard Branson ooit zei: “Clients do not come first. Employees come first. If you take care of your employees, they will take care of the clients”.
Wat je ook vindt van Richard, deze uitspraak is wel heel waar. Want tevreden medewerkers zorgen beter voor je klanten. Gelukkige medewerkers zijn productiever, minder vaak ziek, voelen zich energieker, kunnen beter omgaan met verandering en stress en werken beter samen met collega’s. Daarbij is de kans groter dat een medewerker bij je blijft werken als hij of zij gelukkig is op het werk. En in een tijd van krapte op de arbeidsmarkt, lijkt me dat heel relevant.
De plek waar mensen écht vertellen hoe het gaat
Los van wat het investeren in je personeel oplevert viel me iets op tijdens die workshop. Of eigenlijk; in de pauze. Want nadat ik de deelnemers had verteld hoe belangrijk het is om je oor te luister te leggen bij zowel management als op de werkvloer voor een goed en volledig beeld van hoe het écht gesteld is met de mensen, hadden we een korte pauze. En toen ik naar het koffie apparaat liep, hoorde ik daar een aantal medewerkers mopperen tegen elkaar. Mopperen over dingen die niet goed gaan, werk dat niet goed geregeld is en een leidinggevende die niet ingegrepen had… Je herkent het vast wel: het algemene gemopper dat je vaker hoort bij de koffie automaat. Of in de rokersruimte. Of op het toilet…
En toen bedacht ik me dat juist in de wandelgangen; op die plekken die daar eigenlijk niet voor bedoeld zijn, je de meeste informatie kunt ophalen. Want dáár worden de echte gesprekken gevoerd. Daar worden harten gelucht en dingen uitgesproken die tijdens de vergadering te spannend waren om te vertellen. Die zaken waar het wel over zou moeten gaan..
Sabotage gedrag
Precies dat is vaak een faalfactor in organisaties. De dingen waar het over zou moeten gaan worden niet besproken tijdens cruciale momenten. En dan krijg je sabotage gedrag van medewerkers. Dat sabotage gedrag begint met een grapje, een vervelende opmerking. Maar dan gaat het gedrag over in het achteroverleunen en het niet meer actief deelnemen aan vergaderingen of juist veel nutteloze vragen stellen en het proces vertragen. Sabotage gedrag is ook het roddelen over anderen of ‘ja’ zeggen maar ‘nee’ doen. En uiteindelijk leidt dit alles tot het (mentale) vertrek van mensen als er niets mee wordt gedaan.
Zonde! Vooral als er genoeg signalen waren, maar het management er niets mee heeft gedaan. Een gemiste kans. Maar ook heel spannend: want als je het ziet, dan moet je er iets mee. En wellicht waait het wel weer over..
Maar helaas werkt het vaak niet zo en dan worden kleine ergernissen of ongemakken heel bepalend voor de sfeer in een organisatie. Het stapelt zich op waardoor mensen uiteindelijk ongelukkiger worden en de resultaten minder. Als het sabotage gedrag niet op tijd wordt opgemerkt, wordt het vertrouwen in elkaar en in de organisatie kleiner.
Je oor te luister leggen
Dus het vereist lef, maar ook luistervaardigheid. Om je oor te luister te leggen en een klimaat te scheppen om dingen boven tafel te krijgen. Maar ook om dingen uit te spreken en je twijfels of zorgen te delen. En tot die uitdaging wil ik iedereen uitnodigen. Om maar met een andere uitspraak van Richard te eindigen: “Courage is what it takes to stand up and speak; courage is also what it takes to sit down and listen”.
Ik heb de cursisten na de pauze daarom uitgenodigd om vooral op die plekken hun oor te luister te leggen en in teams ruimte te creëren om het échte gesprek te voeren. Met rust, ruimte én een gedeelde verantwoordelijkheid om te dealen met alles waar zij tegen aan lopen. Je hoeft immers niet alles op te lossen, vaak is luisteren al heel helpend.
Wil je meer tips over hoe je dit aanpakt en hoe je signalen van sabotage gedrag kunt herkennen in jouw organisatie? Tijdens het gesprek met Annemiek van Poppel in de podcastserie ‘werkgeluk de baas’ vroeg ik haar hoe zij omgaat met sabotage gedrag. Ze vertelde dat zij veel gebruik maakt van de methode ‘Deep democracy’. Weten wat dat is en meer horen over dit thema? beluister deze aflevering dan via https://share.transistor.fm/s/f3d2d3fb. Of via spotify: https://open.spotify.com/episode/5W5bZEpvIXjG6Lm8cNtBWH?si=PA7y5xOaQZSpOYIj9NS9nw
Vind ik leuk
Over Rosalie Reichardt
Ik ben er van overtuigd dat wanneer mensen met passie en plezier doen waar ze goed in zijn, je organisatie als vanzelf floreert. Wat mij betreft ligt daar de uitdaging voor leiders van nu. In mijn onderzoek naar leiderschap en werkgeluk, ben ik over één ding zeker: als leidinggevende ben je niet verantwoordelijk voor het werkgeluk van anderen, maar je hebt meer invloed dan je wellicht zelf denkt. Ik ben Rosalie Reichardt: docent, onderzoeker en coach bij Fontys Hogescholen. Werkgeluk en talentontwikkeling zijn voor mij DE thema’s waar het over zou moeten gaan in organisaties. Al enige jaren doe ik onderzoek naar werkgeluk. Je zou kunnen zeggen dat het mijn persoonlijke zoektocht is geworden naar de combinatie tussen geluk en succes. Ik ben gefascineerd door dat wat mensen drijft, waarom mensen doen wat ze doen, maar ook wat mensen nodig hebben om het beste uit zichzelf te halen. Want dat dat soms een struggle is, herken ook jij vast wel. Ook voor mij is het iedere dag zoeken naar balans. Nog steeds.. In mijn onderzoek, artikelen, podcast én dit blog wil ik mensen prikkelen om na te denken over hun eigen werkgeluk en dat van het team. Wat heb je te doen om succesvol te zijn? Ik neem je mee in mijn belevenissen en ervaringen en deel ook mijn eigen uitdagingen graag met jou.