Laatst was ik op een reünie van mijn oude middelbare school. Er is daar een traditie om elk lustrum zo’n feest der herkenning te geven. De school bestond precies 100 jaar – opgericht in 1917 – en voor mij was het na 25 jaar alweer de vijfde reünie. Mij valt op dat zo’n bijeenkomst een vast patroon kent.

Script 1: Social Talk

Bij de start zie je elkaar weer voor het eerst in jaren en is het tijd om bij te praten over de redelijk oppervlakkige feiten van het leven. “Hallo, hoe is het? Hoe gaat het thuis? En op het werk? Wat doe jij tegenwoordig?” Opvallend genoeg gaat het met de meeste gasten op zo’n avond verrassend goed. Eigenlijk lijkt het een goed nieuws show, of zou je niet gaan als je niet goed in je vel zit? “Tja, ik ben werkloos/ziek/zit in een (v)echtscheiding.” Dat praat toch wat minder gemakkelijk en vlotjes bij. Er lijkt al een soort van onzichtbare voorselectie aan de poort plaats te vinden, door een poortwachter Feestboek genaamd. Op de digitale gastenlijst staan vooral stabiele, succesvolle, aardige figuren.

Script 2: Nostalgie

Na een uurtje of anderhalf ben je wel klaar met die social talk. Er zit een taks aan de quasi-geïnteresseerde vragen en verhalen over iemands partner, baas, kinderen en huisdieren. Dan wordt het tijd voor mijn favoriete fase: de nostalgie. “Weet je nog? Toen die schoolreis? Met die ene leraar? Die mislukte spreekbeurt? Dat examenfeest?” Wat ook helpt is dat het hele schoolgebouw vol hangt met foto’s uit de oude doos. Die maken dat de geanimeerde gesprekken vanzelf een keer op vroeger over schakelen. En herinneringen en verhalen worden vaak met de jaren alleen maar mooier. Alsof je met jouw lichting van toen weer even in die oude film zit. Anderen hebben vaak net iets andere associaties of flarden en samen maakt dat een herkenbare mozaïek. “Wat een prachtige tijd!”

Script 3: Sentiment

Tegen het einde van de reünie, dus na de nostalgische trip, breken de ware sentimenten naar buiten. Er wordt flink gedronken, gesjanst met een oude vlam en gedanst op muziek van oude schoolbands. Als de remmen los gaan worden mensen sentimenteel. “Ik was toen zo verliefd. Wat mis ik dat jong zijn. We worden oud zeg. Eigenlijk heb ik een klote leven.” Bovendien worden dan valse beloften gedaan: “Ik ga jou zeker bellen. We spreken af binnenkort. Wie weet heb ik een baan voor je.” En plotseling is het feestgevoel vervlogen. De muziek stopt, de lichten gaan aan, de bar is gesloten. Hoogste tijd om naar huis te gaan.

Mijn remedies tegen een kater na een reünie: ga op tijd, om een valse start te voorkomen. Als je te laat arriveert, zit de meute al gezellig in nostalgische script 2. Kom jij aan met je social talk! Vertrek tijdig, om een sentimentele draak te vermijden. En ga met de auto. Wees je eigen BOB. Drink Spa.

 

FavoriteLoadingVind ik leuk

Over Gerben van Eeuwijk

Gerben van Eeuwijk is docent Sociologie bij Fontys Pedagogiek. Als lid van de kenniskring Diversiteit blogt hij over maatschappelijke onderwerpen.