Al fietsend langs Strijp-S de Boschdijk en de Kruisstraat besef ik mijzelf dat de periode zonder deadlines en moeten weer voorbij is. En verrassend genoeg voor veel mensen vind ik dat helemaal niet erg, ik mis het gevoel van ‘nuttig’ wezen wel een beetje naar zo’n 5 weken vakantie.
Terwijl ik gebouw R1 inloop groet ik Sjaak die op zijn vertrouwde plek zit achter het veiligheidsglas. Mo en Tekela hebben nog hun vaste kloffie aan en wandelen met dampende koffie naar buiten voor een welverdiende pauze. Het licht in de Wire-ruimte is al aan en ik zie Peter Biekens al zitten en roep lachend Pieter Beekens terwijl ik binnenwandel…de eerste glinsterende ogen van vandaag boren zich in mijn netvlies! Wat de uren daarna betreft lijkt op een slap aftreksel van de eerste werkdag na 1 januari. Je schudt elkaar de hand en doet je verhaal over de vakantie en vertelt elkaar dat je wel of niet al toe was aan de werkzaamheden oppakken.
Prachtig vind ik dat 90% van de mensen met wie ik deze ochtend de hand schud met enthousiasme vertelt dat ze het met FED samen ontwikkelde onderwijs gaan uitvoeren en dat ze in de vakantie hier en daar nog aanpassingen hebben gedaan.
De eerste vijf dagen heb ik ervaren als 8 uur en voor ik het wist moet ik mijzelf haasten richting gebouw R5 om op tijd te zijn voor de opening van het schooljaar. Met FED waren wij namelijk genomineerd voor de Denk Groter prijs voor medewerkers. Gezien de genomineerde initiatieven en ons nog korte bestaan had ik persoonlijk nog niet gerekend op een prijs maar was ik al blij met de erkenning en herkenning van ons werk. Nadat de drie winnende studenten prijzen uitgereikt waren volgde het bekend maken van de medewerkers prijs. Voor ik het wist hoorde ik onze naam vallen en stonden we op het podium met bloemen en een derde prijs in onze handen.
Alles wat daarna gebeurt moet je proberen heel bewust mee te maken maar zoals op meer momenten in mijn leven (het spelen van voetbalwedstrijden in stadions) heb ik dat niet gedaan. Nadat de winnende nummers een en twee bekend waren gemaakt kon ik de erkenning voor ons werk beseffen want wat deze vrouwen hebben waargemaakt is van grote klasse en is een uitkomst van doorzettingsvermogen en volhardendheid om het onderwijs beter te maken.
Eenmaal buiten voor een borrel heb ik heel bewust de aanwezige FED leden omarmt en de glinstering in hun ogen bekeken zonder een woord te zeggen….omdat we weten van elkaar dat het goed is!
Vind ik leuk
Over Jochem Goedhals
- Web |
- More Posts(9)