Op zondag 31 maart vlieg ik samen met Petri en collega’s van vijf instituten (FHC, HRM&P, FHM&G, TNW & FHMM) naar Finland voor de International Week (ITSEW) van onze partner universiteit Oulu University of Applied Sciences (OAMK). Oulu (vanaf nu de officieel bevestigde uitspraak oolu) is al jaren een Fontys-brede partner en heeft samen met FHMM een double degree. Elk semester sturen we zo’n twintig studenten hun kant op en komen er ongeveer tien naar ons. Een goedlopende samenwerking dus en de International week is voor mij een goede mogelijkheid om een breder beeld te krijgen van hun aanbod en onderwijs (input voor partner evaluatie) en de relatie te versterken.
ITSEW heeft een goede reputatie en de verwachtingen zijn op Schiphol dan ook hoog. Van tevoren heb ik via de mail contact gehad met de deelnemende collega’s en een whatsapp groep aangemaakt. Bij het inchecken dus meteen veel bekende gezichten, maar er worden ook nieuwe introducties gemaakt. De sfeer is goed en het is meteen gezellig. Wel is de reis vanaf het begin af aan een uitdaging; geruchten over een overboekte vlucht en mensen die niet mee kunnen, erg warm bij de gate (sta je dan met je winterjas en snowboots), en dan opeens op het scherm ‘vertraagd’. Balen, want we hebben in Helsinki maar 40 minuten om over te stappen. Al snel wordt duidelijk dat dat niet gaat lukken. Worden we omgeboekt? Wacht het vliegtuig naar Oulu? Wie weet, de medewerkers van de Finse vliegmaatschappij maken zich in ieder geval nergens druk over. In Helsinki krijgen we zonder boodschap een nieuw ticket en een dinervoucher in onze handen gedrukt, vier uur wachten. Er zit niks anders op, maar wel mooi tijd om elkaar een beetje beter te leren kennen. Onze volgende vlucht is ook weer vertraagd, dus bij aankomst (22:30 lokale tijd) is iedereen er wel een beetje klaar mee. Als we met alleen nog de Nederlanders op de koffers staan te wachten zijn we nog even bang dat onze koffers niet zijn aangekomen, maar dan verschijnt mijn koffer op de band en gaat er luid gejuich op. Snel naar het hotel want het programma start al de volgende ochtend.
Elk Pre-departure Event zeg ik tegen studenten: als je aankomt en het allemaal een beetje moeilijk en zwaar is, ga dan slapen en de volgende dag is het opeens allemaal veel minder erg. Mijn eigen advies was ik door de irritaties van alle vertragingen en het ontbreken van een reactie van de vliegmaatschappij voor het gemak even vergeten, maar komt weer naar boven als de volgende dag de zon schijnt en we vrolijk te voet op pad gaan naar de universiteit. Dik ingepakt natuurlijk want we zijn gewaarschuwd voor de kou, halverwege gaan de jassen echter open want in de zon is het toch best wel warm. Als we aankomen bij de universiteit schrijven we ons in, Petri , Marjolein (HRM&P) en ik zitten in de International Office track. We zijn dus de hele week samen met mensen van International Offices van verschillende universiteiten, een goede indeling want hierdoor hebben we op inhoudelijk vlak veel aansluiting. De eerste dag is voornamelijk introductie en kennismaking. Nadat het programma is gepresenteerd is het tijd voor de lunch en maken we kennis met, wat later zal blijken, de beste keuken die ik ooit op een dienstreis heb meegemaakt. Het is verder een niet al te intensieve dag, met in de middag een bezoek aan Liminka Bay (een bevroren meer). Daar zijn onze sjaals en jassen geen overbodige luxe, een ijskoude wind in heet gezicht maar wel een prachtig uitzicht.
’s Avonds gaan we in een Fins restaurant uit eten met de Fontys collega’s. Nog meer kennismakingen, gezelligheid en het delen van verwachtingen. Een mooie manier om diensten en instituten met elkaar te verbinden.
De dagen daarna hebben we meerdere inhoudelijke sessies, allemaal over zaken van het International Office. Zo gaan we aan de slag met Good Practices, die van verrassend hoge kwaliteit zijn. Op deze manier is het meteen duidelijk met welke mensen het interessant is om contacten te leggen. Petri en ik presenteren het huidige format van het Pre-departure Event, wat goed aanslaat. Tijdens de koffiepauze komen er een aantal deelnemers om tips en meer details vragen. Absoluut hoogtepunt van de Good Practices is een implementatieplan van social media voor promotie van Study Abroad. Tijdens het avondeten wissel ik met haar verder ideeën uit en doe ik krijg ik bruikbare tips op voor onze eigen social media campagne die onlangs van start is gegaan. Een zeer waardevol contact voor Jooske gescoord dus.
Naast de Good Practices is ook het delen van ‘Though situations and how to solve them’ zeer bruikbaar. Alle situaties die aanbod komen zijn relevant en herkenbaar en daardoor zijn de gesprekken erg waardevol. Niet eerder heb ik in een groep gezeten waarin de aansluiting zo goed is. Iedereen heeft een vergelijkbare functie, waardoor de herkenning groot is en de gesprekken echt de diepte in gaan. Ook valt me op dat de collega’s van OAMK erg goed zijn in het opzetten van de sessies. Ze voegen elke keer iets toe waardoor het de hele tijd interessant blijft en ik me geen moment verveel. Kleine creatieve toevoegingen in de werkvormen maken alle sessies leuk en de tijd vliegt. Het lijstje van ideeën om mee terug te nemen is aan het einde van de week dan ook vrij lang.
Ook de collega’s zijn enthousiast over de programma’s, met name de collega’s van FHC kunnen veel ophalen voor ons onderwijs bij Fontys. Zij doen een combinatie tussen het staff en teaching programma en dat blijkt een schot in de roos. Een aanrader dus voor deelnemende docenten volgend jaar. Hun ervaringen vormen voor mij input voor de partner evaluatie en geven daarmee een breder beeld van het onderwijs bij OAMK. Ik merk ook dat de aanwezigheid van meerdere collega’s er ook voor zorgt dat je meer en sneller reflecteert op de resultaten en opbrengsten, want als je elkaar bij praat over je dag deel je automatisch je ervaringen en kom je al snel tot nieuwe inzichten. Het levert ook leuke nieuwe inzichten in interculturele competenties op, hoewel niemand van ons kan begrijpen waarom de verwarming overal op 24 graden staat.
Iets anders waar de Finnen in excelleren is organisatie. De hele week is ongelooflijk goed georganiseerd, echt overal is aan gedacht (tot aan Engelstalige bordjes voor de wc op de middelbare school waar we maar een uurtje zijn). Iets wat ik als ‘blauw’ persoon uiteraard zeer waardeer. Ze krijgen het elke keer weer voor elkaar om op de minuut precies een bus (of drie) vol met mensen te laten vertrekken. Je hoeft nergens te wachten en na een paar dagen hoor ik mezelf zeggen ‘als Sami zegt dat het 10 minuten is dan is het 10 minuut, geen minuut meer of minder’. En dat alles doen ze met een bewonderenswaardige rust en vriendelijkheid. Wat ons (mij) op de eerste dag nog irriteerde tijdens een opstakelvolle reis blijkt een zeer waardevolle eigenschap te zijn. Alles is onder controle en alles komt altijd goed, bij de Finnen ben je in goede handen. Dat is ook meteen een goede herinnering wat betreft interculturele vaardigheden, want ook als je bij een International Office werkt kan je wel eens vergeten dat omdat een land toevallig lijkt te lijken op je eigen land, de mensen toch heel anders kunnen zijn.
Op de laatste dag hebben we nog een feedbacksessie en een rustige afsluiting. Het motto van de week is ‘stay for a week, remember for a lifetime’. Dat vind ik van tevoren wat overdreven moet ik eerlijk zeggen, maar ik moet toevoegen dat er toch iets in zit. Niet alleen dankzij OAMK maar ook door de aanwezigheid van leuke en zeer geïnteresseerde collega’s, de follow-up bijeenkomst met pizza wordt al georganiseerd. ITSEW biedt eigenlijk voor iedereen wat, niet alleen voor mensen die zich met internationalisering bezig houden of lesgeven. Dus, wie gaat er volgend jaar?
Vind ik leuk
