Hoe ik een MAND-evangelist werd

Soms kan het raar lopen. Ik ben van mezelf wollig in communicatie, ik neem alle zijstraatjes en bijzaken, verschillende invalshoeken en bewoordingen om tot mijn punt te komen. Misschien is dat mijn achtergrond in de muziekjournalistiek, waardoor allerlei superlatieven de kop opdoen. De eeuwige favoriet is natuurlijk dat het ‘sferisch’ was, welke pen-gebruikende-sfeer-orateur heeft zich er niet schuldig aan gemaakt.

Enfin, daar gingen we al, maar ik wil het hebben over ‘Mand’ en hoe dat een ding werd bij FHICT en ik mezelf eigenlijk een beetje in een positie heb gebracht waar ik telkens weer geconfronteerd wordt door collega’s met mijn eigen ‘ding’.

Er is een filmpje van Maxim Hartman. Hierin vraagt hij aan een mijnheer die antiquair is, om een porseleinen mandje (van de firma Tiggelaar, gemaakt in …) te omschrijven. Steeds dwingt hij deze mijnheer om de omschrijving korter te maken, tot deze in een soort wanhoopskreet ‘MAND!’ schreeuwt naar de pesterige presentator. Het werd een ding, een copywriter grapje, en daar kom ik vandaan. Ik heb een liefde voor kort en krachtig in communicatie. Ik ben er niet altijd goed in, maar toen er een gelegenheid kwam om met de nieuwe Fontysbranding aan de slag te gaan. Hoe ga je om met zoveel boodschappen? Ik had een idee, een visie zelfs, en gaf die een naam. Die presenteerde ik aan mijn team en dat werd ons MAND ding. Hieronder is trouwens dat filmpje.

Weet je nog de Woudlopers in de Donald Duck? Waar Kwik, Kwek en Kwak telkens met vreemde afkortingen kwamen? Ik houd ervan, afkortingen met een plakfactor en een beetje humor. De plakfactor ontleen ik trouwens van het boek ‘De Plakfactor’ van Chip en Dan Heath. Het is het enige boek over communicatie wat je echt moet lezen. Goed, er zijn er meer, maar dit is de essentie. De titel van dit blog had ook ‘De plakfactor’ kunnen zijn, maar ik maakte er MAND. Dat was namelijk het woord dat ik wilde gebruiken als afkorting.

Voluit werd die visie dus: Minimalistisch, Aandacht, Natuurlijk en Direct. Dat kan ik natuurlijk net zo goed toelichten hier:

Minimalistisch, betekent echt less is more. Mensen hebben de tijd niet voor ingewikkelde boodschappen of posters waar 189 dingen om je aandacht schreeuwen (de nieuwe open dag posters van Fontys (najaar 2022) zijn daarin heel goed, afgezien van de ‘For Society’ payoff die hier niet zoveel te zoeken heeft). Minimalistisch dus.
Aandacht, betekent aandacht voor je keuzes, de behoeftes van je publiek, en elk element. Alles wat je gebruikt heeft een functie. Dus als je een Instagram post maakt over pasen, gebruik je geen foto van kerst (en je denkt: duh, maar the devil is in the details, jouw onachtzaamheid pikt iemand anders eruit). Maar ook aandacht als focuspunt, jij wil aandacht trekken, houden, binnenhalen. Bam.
Natuurlijk, want stockbeelden en jargon zijn eigenlijk gewoon eng. Het is communicatie die afschrikt, die onpersoonlijk is, verstokt van gevoel en duidelijkheid. Maar dus ook je beeld mag gewoon natuurlijk zijn, echte mensen, echte emoties, echte dingen. Kan ook enorm helpen om eens wat inclusiever te worden trouwens.
Direct staat gewoon voor recht-voor-z’n-raap zijn, duidelijke taal, direct aanspreken. Meld je aan! Klik hier! In woord en beeld, want meine gute, wat hebben wij als copywriters en designers soms de neiging om superslim en duur te doen zeg. Nee, direct is ook simpel en duidelijk. Geen beeldencircus, geen wauwelende implicaties, klare taal.

Ik geloof heilig in het feit dat dit je communicatie beter maakt, scherper, effectiever. En laten we wel wezen, effectief is soms een dingetje, nietwaar? Start with Why, riep die slimme Simon Sinek ooit, maar ik las laatst over een samenkomst voor studenten die nooit op komen dagen. Zie jij de grap al aankomen? Die kwamen natuurlijk niet. Je kunt er veel kanten mee op, en in korte tijd mocht ik deze visie met veel collega’s delen. Het was nooit zo bedoeld. Het was een idee voor een teammeeting, waar ik inspiratie voor nodig had. En nu is het een ding en ik kom er niet meer vanaf, daarom staat er MAND-evangelist op mijn LinkedIn.

Maar goed, ik had al aangegeven dat ik zelf niet altijd MAND in acht neem. Ik ben wollig, en mijn quasi-getraumatiseerde collega’s, die dus continue ge-MAND zijn door mij, worden hier nu gillend van wakker. Nooit zullen zij nog naar een fruitmand kunnen kijken, zonder te denken aan het bovenstaande beeld. Niet gek dus, dat ik regelmatig nu MAND naar mijn hoofd geslingerd krijg, als ik weer eens een meanderend verhaal vertel, waarvan ik soms niet eens het begin of einde meer in zicht heb.

We kunnen allemaal wel eens verzanden in dat soort verhalen, in uitdagingen of projecten die geen einde kennen en compleet van koers raken. Misschien heb je onlangs een poster naar de drukker gestuurd, waarvan je zelf ook wel weet dat ‘ie echt niemand warm gaat maken, of ben je met een event bezig waar je van weet dat niemand er zin in heeft. Het helpt dan wel eens om MAND te denken, om even terug te stappen en te gaan schrappen om tot die essentie te komen. Dat is uiteindelijk wat communiceren is, de kunst van het weglaten.

En ja, dat had ik ook in 3 zinnen kunnen zeggen, maar je was gewaarschuwd. Je mag me altijd mailen voor de volledige uitleg.