Deze week ben ik een weekje in Zweden! Samen met een vriendin die hier een fijn huis heeft en waar ik een weekje mag logeren en werken. Een weekje zonder man en kinderen om te genieten van de natuur, de frisse lucht, de vriendschap en om flink wat schrijfwerk te verrichten. Ongestoord aan het werk en heel veel me-time.
Me-time
Ik geef toe, ik neem niet vaak me time. Met een part-time baan en daarnaast een eigen coach praktijk én drie kinderen is me-time iets dat er vaak bij in schiet. Als ik thuis kom uit het werk, zijn er drie kinderen (en een man) die graag aandacht willen. Er moet gekookt worden, boodschappen gedaan worden en de was en het huishouden moet worden bijgehouden. Dan is er nog voetbal, turnles, kinderfeestjes, speeldates en zijn er diverse andere activiteiten die mijn aandacht vragen.
Zelf even lekker sporten is mijn me-time. Drie tot vier keer in de week doe ik mee aan een fijne groepsles om even af te schakelen en in mijn lijf te komen. Heerlijk! En nu dus een volle week mijn eigen ritme in een fijne omgeving aan het werk! De laatste weken vertelde ik er iedereen die het wilde horen over.
Hoe doe je dat met de kinderen, dan?
De reacties die ik van mensen op kreeg om mijn geplande avontuur waren veelal heel positief. Maar de uitspraak ‘hoe doe je dat met de kinderen, dan?’ volgde letterlijk bij ieder gesprek dat ik voerde over mijn avontuur! Ik merkte dat het me zo vreselijk begon te irriteren, dat ik de laatste dagen voor mijn vertrek opmerkingen terug snauwde als: ‘Ze hebben ook een vader, hoor!’ of ‘Erik die zoekt het maar uit met de kinderen’. Niet heel vriendelijk en ik schaamde me ergens ook voor mijn felle reacties.
Ik besloot Erik (mijn man dus) te vragen of hij ook wel eens die vraag krijgt. Hij is immers om de haverklap naar het buitenland voor zijn werk. Gemiddeld is hij zo’n 2 tot 3 keer per maand een aantal dagen op pad. Genoeg mogelijkheden voor mensen om hem ook te vragen ‘hoe hij dat dan met de kinderen doet’. Maar nee, die vraag wordt hem nooit gesteld, vertelde hij me.
Heerlijk om onmisbaar te zijn
Het doet me beseffen dat de traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen er nog zo vreselijk ingebakken zit. Ook al werk ik vier dagen per week en is er echt een heel goede balans in de verdeling thuis. Erik is ook net zo veel vader als ik moeder en doet thuis echt gewoon mee in de huishouding, net als ik. Toch wordt er blijkbaar automatisch van uitgegaan dat het huishouden met de kinderen instort als moeder de vrouw een weekje vertrekt. En als de man weg moet voor zijn werk, draait de vrouw haar hand daar niet voor om en dus wordt daar niet naar gevraagd.
En ergens denk ik ook dat wij vrouwen daar zelf een groot aandeel in hebben. Al werken we fulltime of bijna fulltime, we hebben ons thuis ook een soort van onmisbaar en superieur gemaakt. Want wat moet het gezin zonder mama? Jezelf zo onmisbaar voelen heeft ook wel iets magisch.. Het maakt dat ik me belangrijk voel en geeft een gevoel van waarde.
En ik moet bekennen dat die navelstreng tussen mij en de kinderen ook nooit helemaal goed is doorgeknipt hoor. Want het eerste dat ik deed toen ik hier in Zweden aan kwam, was bellen of het thuis allemaal goed ging.. en natuurlijk gaat het thuis gewoon hartstikke goed en kan ik hier rustig aan de slag! Ik kan opgelucht ademhalen dat mijn man het zonder mij echt prima red met de kinderen. En dat wist ik natuurlijk al lang..!
Vind ik leuk
Over Rosalie Reichardt
Ik ben er van overtuigd dat wanneer mensen met passie en plezier doen waar ze goed in zijn, je organisatie als vanzelf floreert. Wat mij betreft ligt daar de uitdaging voor leiders van nu. In mijn onderzoek naar leiderschap en werkgeluk, ben ik over één ding zeker: als leidinggevende ben je niet verantwoordelijk voor het werkgeluk van anderen, maar je hebt meer invloed dan je wellicht zelf denkt. Ik ben Rosalie Reichardt: docent, onderzoeker en coach bij Fontys Hogescholen. Werkgeluk en talentontwikkeling zijn voor mij DE thema’s waar het over zou moeten gaan in organisaties. Al enige jaren doe ik onderzoek naar werkgeluk. Je zou kunnen zeggen dat het mijn persoonlijke zoektocht is geworden naar de combinatie tussen geluk en succes. Ik ben gefascineerd door dat wat mensen drijft, waarom mensen doen wat ze doen, maar ook wat mensen nodig hebben om het beste uit zichzelf te halen. Want dat dat soms een struggle is, herken ook jij vast wel. Ook voor mij is het iedere dag zoeken naar balans. Nog steeds.. In mijn onderzoek, artikelen, podcast én dit blog wil ik mensen prikkelen om na te denken over hun eigen werkgeluk en dat van het team. Wat heb je te doen om succesvol te zijn? Ik neem je mee in mijn belevenissen en ervaringen en deel ook mijn eigen uitdagingen graag met jou.