“Wat is wat jou betreft de belangrijkste eigenschap voor een SEAL en HILL coach voor een eerstejaars klas?”, vraag ik aan een van de leden van de sollicitatie commissie. “Dat je betrokken bent, een betrokken coach”, antwoord hij. “En hoe zie ik eruit als ik een betrokken coach ben, wat doe ik dan vooral?” God, daar ga ik weer…..ik had me nog zo voorgenomen….niet te veel doorvraag-vragen stellen…. “Dan heb je ze allemaal heel goed in beeld”, zegt hij vol overtuiging. “Alle 30….?”, zeg ik met lichte twijfel in mijn stem. “Je bent met z’n 2-en en dan moet je ze maar vooral de opdracht geven zichzelf zichtbaar te maken…”, zegt hij me direct aankijkend.
Dit gaat een studiejaar worden van continu omdenken. Ik voel het aan alles. Precies de reden om te solliciteren, besef ik me gelijk. Ik wil al mijn (in 7 jaar) zorgvuldig opgebouwde routines onder de loep leggen. Ik wil voluit ontdekken, experimenteren en leren.
“Wat vind je belangrijk in je coach-collega?” krijg ik als tegenvraag. “Dat ie durft te experimenteren en op z’n muil durft te gaan in het bijzijn van mij en onze studenten”, hoor ik mezelf zeggen. Dju, waarom is mijn woordkeuze in dit soort settings toch altijd zo primair? Er valt een kleine stilte…”Hebben jullie die Ć©Ć©n?”, vraag ik met een schalkse glimlach op m’n lippen.
Precies 4 dagen heb ik om afscheid te nemen van mijn huidige baan, voordat de zomervakantie zich genadeloos aankondigt. Wat een rollercoaster….het ene moment probeer ik m’n werk zo zorgvuldig mogelijk over te dragen, het andere moment zit ik te huilen om een lieve reactie van een collega of een student op mijn vertrek en kom ik niet verder dan emoji-hartjes-mails te verzenden.
Afscheid nemen en loslaten is zo geen kernkwaliteit van mij, maar goed dat het kort en heftig is. “Zo”, zegt mijn lieve collega tegen me…..”jij gaat mama worden van 30 kuikens, hoor ik…”. Zo had ik t nog niet bekeken, maar zo zou t op momenten zeker kunnen gaan voelen, bedenk ik mij. “Yep, een flinke gezinsuitbreiding; altijd al een groot gezin willen hebben”, zeg ik monter.
Als ik einde van de week mijn nieuwe, zorgvuldig uitgekozen, coach-collega online even kort spreek knettert binnen 5 minuten de energie van onze beeldschermen. Wat een heerlijke kennismaking.
Aan het zwembad ben ik blij dat ik m’n grote schrijfblok heb meegenomen. In een aaneen geschakeld moment van flow heb ik aan het einde van de vakantie 5 volgeschreven pagina’s met ideeĆ«n voor het nieuwe studiejaar. Hoezo geeft een nieuwe baan energie? Ik verander mijn profielfoto in die van een Loesje-tekst. “een docent van de toekomst geeft les in de kunst van het leven”. Het verwoord precies wat ik voel als ik vooruit denk aan komend spannende studiejaar en voel me vast precies zo als onze aankomende eerstejaars!
Vind ik leuk
Over Annebeth Mekking
Ik mag dit nieuwe studiejaar (2021-2022) een hele klas eerstejaars studenten een heel jaar lang coachen op basis van SEAL en HILL. Graag deel ik met jullie dit avontuurš (alle betrokkenen gaven toestemming en zijn geanonimiseerd)