Op Agora-onderwijs Roermond is verwondering het uitgangspunt. Als een leerling gemotiveerd is, komt dat leren vanzelf op gang. Na een eerste ontmoeting (vanuit FED) met Jan Fasen en Guido van Dijk raakte ik geïnspireerd en stelde voor om mijn passie voor het schrijven van jeugdboeken te delen met leerlingen van Agora.
Ik startte de dag om acht uur aan een ronde tafel, samen met de zes coaches. De ruimte was groot, om mij heen stonden meer ronde tafels, in een hoek enkele luie banken. Aan de muren hingen tekeningen en schilderijen. Iets verderop stonden vier gitaren tegen een muur. De onderlinge sfeer was vrolijk en uitdagend. Sommige afspraken gingen over het stellen van duidelijke grenzen. Denkend aan de opvoeding van mijn eigen pubers moest ik lachen. 

Community
Om 9.00 stroomden er 60 leerlingen binnen in de leeftijd van 12 tot 16 jaar. In drie groepen gingen ze uiteen om te starten met een half uur community. De eerste groep discussieerde over een scene uit een film over De Tweede Wereldoorlog. In een tweede groep ging het over een ethisch dilemma en werd er hard gelachen toen iedere leerling het aller grappigste moment uit zijn leven mocht vertellen.

Gepersonaliseerd leren
Daarna verspreidden de leerlingen zich over de ruimtes en gingen ze aan het (hun eigen) werk. Drie meisjes kropen giechelend op een driezitsbank, deden hun oortjes in en startten hun Engelse of Nederlandse taak. Een jongen pakte een gitaar en begon zacht te spelen. Weer een ander greep een boek en zocht een stilteruimte op. Sommige stoeiden wat en maakten grapjes met een van de coaches. Tot 13.00 uur had ik enkele prachtige gesprekken. De leerlingen stonden open voor mijn vragen en spraken over hun eigen gekozen projecten, zoals:

  • Ik maak samen met een leerling een film over Loverboys
  • Ik ontwerp en bouw een bionische hand
  • Ik probeer stages te plannen als voorbereiding op een dansopleiding
  • Ik wil cartoons leren tekenen, mijn voorbeeld is een Japanse cartoonist.

Coachsessie
Om halfelf gingen zo’n 20 leerlingen naar een presentatie van Sjors: “Waarom zijn mensen bang voor de dood?” Na afloop gaven ze online feedback. Deze feedback was input voor de volgende coachsessie. Met behulp van Target process hielden Sjors en zijn coach het leerproces bij. Een coach vertelde dat ze samen met de ontwerpers deze online tool nog beter willen richten op specifieke behoeftes, om zo data te genereren die de inhoud van het onderwijs weer kunnen verbeteren.

Ontroerd
Op weg naar huis duizelden alle ervaringen door me heen. Schrijvend en nadenkend merkte ik dat de gesprekken met de leerlingen me hadden ontroerd. Oprecht hadden ze gesproken over wat ze leerden en wat ze nodig hebben (van anderen) om een project op een goede manier af te kunnen ronden. Ik herinnerde mij het einde van Sjors’ presentatie. Aan de hand van vijf godsdiensten had hij verteld waar je naartoe zou kunnen gaan na je dood. Daarbij schetste hij een beeld van de hel. “Ik hou me nooit zo aan de regels,” zei hij, “wie weet kom ik daar wel terecht.”

 

 

FavoriteLoadingVind ik leuk