Een fraai stukje geschiedenis is in de maak. De bescheiden Andrès Iniesta is niet zomaar een sportman. In een tijdperk waar de gemiddelde voetballer steeds meer wegheeft van gespierde atleet die de 100 meter in 10 seconden loopt, is Iniesta de spelvreugde zelve. Fijnproever onder de eiwitshakes. Bovendien een wereldkampioen en winnaar van alles. Over hoe de onverzettelijke El Blanquito een legende werd in Catalonië en daarbuiten.

Vraag een kenner of hij Iniesta in zijn 800 wedstrijden ooit een slechte pot heeft zien spelen en de kenner zal ontkennend antwoorden.

La Masia, Barcelona
Maar iedereen, groot of klein, begint ergens. De kleine magiër van dit verhaal begon ooit in de Spaanse deelgemeente Albacete met het trappen van zijn eerste pelota. Dat deed hij op een dusdanige fraaie wijze, dat Barcelona zijn talent al snel herkende. Hij kwam terecht in de befaamde jeugdopleiding van La Masia. De liefde voor Barcelona bloeide en dat zou zo decennialang blijven. Hij zou nooit meer, zo weten wij nu, voor andere Europese clubkleuren spelen.

Door zijn voorkomen wordt hij al snel liefkozend El Blanquito (‘de bleke’) genoemd. Wat men toen nog niet wist, is dat hij in zijn eentje symbool zou staan voor de uitzonderlijke Spaanse hegemonie in het wereldwijde topvoetbal. Een levend tijdperk.

Hij was de architect in de voetbalmachines van Barcelona en het Spaanse elftal die tikten als een metronoom en daardoor tegenstanders dronken speelden én tot wanhoop tegelijk dreven. Een Catalaans icoon, omarmd door de gehele natie.

Techniek
Samen met collega-middenvelder en beste vriend Xavi Hernandez vormde Iniesta een decennium lang de motor van de Catalaanse ploeg. Een motor die niet voorstuwde op noeste pk’s, maar floreerde door kunst, kunde en techniek. De twee waren van nature dermate getalenteerd, dat zij zelfs met dubbele dekking zelden verdedigd konden worden. Tegenstanders namen niet waar wat zij zagen. Bomen van tegenspelers met twee keer de massa van Andrès zochten tevergeefs naar grip, slipten en vielen om.

Met Xavi als complementaire spelmaker naast hem, grossierde Iniesta in belangrijke doelpunten, sleutelmomenten en magistrale steekpasses achter, over of door defensies heen. De stille genius schitterde in de grootst denkbare finales en wedstrijden die een voetballer zich voorstellen kan.

Iniesta etaleert al zijn gehele carrière een unieke eerste touch, aanname, steekpass en spelinzicht. Hij doet dit alles ogenschijnlijk moeiteloos, hetgeen bijdraagt aan zijn oase van welbehagen. Een stylist pur sang.

Mooiste voetbal ooit
Voetbal emotioneert mensen. Aan de hand van vormgevers als Inièsta, Xavi en later ook Lionel Messi, bracht het symfonische Barcelona tussen 2008 en 2012 voetballiefhebbers over de hele wereld in vervoering. Het mooiste voetbal ooit, zo sprak men extatisch. Zelden was men zo eensgezind over voetbal. Als voetbal muziek zou zijn, dan belichaamde dat Barça Amadeus Mozart. En eenieder die nu de compilaties van dat team op een willekeurige videowebsite terugkijkt, die snapt dat.

Maar zijn legende gaat dieper dan de schone kunst van de esthetiek. Het palmares dat El Blanquito kan overleggen, is ongeëvenaard. Los van het feit dat de middenvelder gedurende zijn lange carrière buitengewoon en constant presteerde, pakte hij meermaals in het heetst van de strijd het penseel der geschiedenis, streek ermee en bepaalde voorgoed.

Huzarenstukjes
Weet u nog, die halve finale van de Champions League in 2009 tussen Barcelona en het toen oppermachtige Chelsea met Frank Lampard, Didier Drogba en John Terry? Een gelijkspel, dus verlenging, 120e minuut en dan Andrès Iniesta. Een geplaatst schot, uit stand, randje 16, vol in de kruising. Het schot liet keeper Petr Cech, destijds in zijn prime, kansloos. Geen kruit tegen gewassen. En de Champions League won Barcelona in de finale die volgde.

Voetballers zijn voor minder onsterfelijk bevonden. Een ander huzarenstukje: de 35 trofeeën die hij enkel met Barcelona won. Hij gaf bereidde goals voor in de Champions League-finales van 2009, 2010 en 2015. En helaas onvergetelijk: ook wij raakten bevangen door zijn toverij.

Voetbaltrauma
Tijdens de finale van het Wereldkampioenschap van 2010 was het uitgerekend die dekselse Iniesta die in de 119e minuut, welgeteld één minuut voor het einde, de winnende tegen Nederland binnenschoot. Hij deed dat, hoe kan het ook anders, puur op techniek. Historische beelden. Pandemonium. Hij maakte de Spanjaarden hoogstpersoonlijk wereldkampioen. En dan die jaloersmakende ontlading…

Iniesta is één van de weinige spelers van wie je een voetbaltrauma kan hebben en die je toch koestert.

We bevinden ons inmiddels ruim in de herfst van zijn carrière. Onlangs was het moment daar, de publiekswissel, het afscheid van Barcelona, hartstochtelijk. Geroerd tot in tranen beloofde hij nooit voor een andere club in Europa te kunnen spelen; de liefde voor alles dat Barça is, is simpelweg te intens. De magiër van Albacete had echter nog één hoofdstuk te schrijven.

Tijdloos
Spoedig zal hij Catalonië verlaten voor het Japanse Vissel Kobe. En als hij daar uitgevoetbald is, legt hij zich toe op zijn liefde voor wijn. Maar voordat El Blanquito zijn laatste avontuur aangaat in het voormalig keizerrijk, zal hij nog eenmaal zijn penseel vastnemen, strijken en zijn magie wuiven over zijn allerlaatste Wereldkampioenschap als kapitein van de Spanjaarden.

En hoewel zijn leeftijd vordert, is één ding zeker: zijn magie blijft voor eeuwig tijdloos.

 

FavoriteLoadingVind ik leuk

Over Boris van Woesik

Hoi! Ik studeer met veel plezier Communicatie in aan Fontys Hogeschool Tilburg. Blogs zijn een prachtig product van ons digitale tijdperk. Ik ben gek op vrijwel alles dat met letters te maken heeft en lees dan ook met regelmaat de Fontysblog(t).