Grote kans dat jij dit leest in of op jouw vakantie. Je hebt gericht deze blog opgezocht. Of – en die kans is veel groter – deze blog zat in jouw mailbox. Ongevraagd. Omdat je je ooit hebt geabonneerd op de blogs. Allemaal aannames, dat klopt. Stel het is waar. Dan vormt dit een mooi bewustwordingsmomentje.

Je kunt ervoor kiezen om nu te stoppen met lezen.

Als je ook maar iets op mij en vele anderen lijkt, lees je dit nu nog. Ondanks dat je zojuist getriggerd werd door de herkenning van bovenstaande gegeven dat jouw werkmail openstaat in de vakantie.

Nou goed, als je toch hebt besloten verder te lezen. Ik denk graag met je na over de gewoonte om die prikkels op te zoeken. Het vraagstuk wat voor ons ligt, is die van de balans tussen in- en ontspanning. Oftewel: activiteit versus inactiviteit.

Net zoals met de meeste zaken is dat een eigen, individuele en vaak verschillende balans. Ook die eigen balans is aan verandering onderhevig. Waarschijnlijk kun jij een lijstje aan factoren opnoemen die daarop van invloed zijn. En niet op de laatste plek; kinderen.

We onderschatten en overschatten onze inzet voor kinderen. Soms zelfs in opeenvolgende momenten. Kinderen activeren. Doen een beroep op je. Ze maken jou aan zet. Ook als je net even wat minder aan zet wilt of kunt zijn. Dat is niets om voor te schamen. Integendeel.

Opgroeien en opvoeden
Opgroeien is ‘groot’ worden met een zelfbeeld en wereldbeeld, waar anderen aan hebben bijgedragen. Ik gun alle kinderen een realistisch zelfbeeld en beeld van de buitenwereld. Juist omdat, mijns inziens, in dat realisme daadwerkelijke ruimte zit om iets te veranderen aan dat zelf(beeld) of die wereld. Door niet optimistischer of pessimistischer te kijken dan het is, blijf je bij jezelf en de realiteit waar mensen naakt worden geboren en wij allemaal (nog) sterven.

Terug naar die miljarden mensen die wel eens of vaker met kinderen te maken hebben. Hé, ben jij dat niet ook?! Opvoeden is keuzes maken om bij te dragen aan een realistisch zelf- en wereldbeeld bij mensen in de leeftijd van 0-123 jaar oud. Met in het bijzonder jeugdigen, die nog sterk een eerste constructie van zelf- en wereldbeeld ontwikkelen. En opvoeden is daarbij afstemmen op de leef- en belevingswereld van die jeugdige(n).

Lukt het jou om eerlijk te zijn naar jezelf en die ander wanneer het iets minder of echt even niet goed lukt? Dan geef je iets essentieels mee over de realiteit, zoals ik die althans in veel gesprekken heb beluisterd. Jij leest deze blog. Wat is/zijn de kinderen aan het doen? Welke realiteit zien zij onder ogen?

Prettige vakantie gewenst!

FavoriteLoadingVind ik leuk

Over Martijn van Dijk

Docent/coach Pedagogiek - sportfanaat - Fenomenologisch onderzoek